2/87. Yemin olsun ki, biz Mûsa’ya Kitâb (Tevrât)’ı verdik, ondan sonra birbiri ardınca peygamberler gönderdik. Meryem oğlu Îsa’ya açık beyyineler (ölüleri diriltme, anadan doğma körü ve alaca hastalığına yakalanmış hastaları iyileştirme, gaybden haber verme gibi mu’cizeler) verdik ve onu Ruhu’l-Kudüs (Cebrâîl “aleyhisselâm”) ile kuvvetlendirdik. Her ne zaman size bir peygamber gelip nefsinizin hoşlanmadığı bir şey getirse, büyüklük taslayarak, bir kısmını yalancı sayacak, bir kısmını da (Zekeriyya ve Yahya “aleyhimesselâm” gibi) öldürecek misiniz?

(Bu âyetin manasında Muhammed “aleyhisselâm”ı öldürmek istediklerine açık bir işaret vardır. Soru, bu teşebbüslerini yüzlerine vurmak üzere ayıplamak ve kınamak ‘istifhâm-ı tevbîhî’ içindir. Bk. Râzî ve Nesefî.)