2/152. O hâlde siz, (namaz kılmak, tesbih etmek ve diğer ibâdetlerle) beni zikredin (anın) ki, ben de sizi (af ile ve sevap ile) anayım. (Nimetlerime karşı tâatte bulunarak) bana şükredin, (nimetlerimi inkâr ederek ve emirlerime karşı gelerek, günah işleyerek) bana nankörlük etmeyin.