2/171. (Resûlüme indirilen Kur’ân’a inanmayan) o kâfirlerin hâli, tıpkı bağırma ve çağırmadan başka bir şey duymayan (hayvan)lara seslenen (bir çoban)ın hâli gibidir. (Onlar,) sağırdırlar (İslâm’ın getirdiği hakkı işitmezler), dilsizdirler (hakkı ve hayrı söylemezler), kördürler (hidâyet yolunu görmezler). Artık (bu durumda) onlar, (hak yol olan İslâm üzerinde) düşünmezler.

(Yukarıdaki âyet-i kerîmede “kâfirleri hakka davet eden kimse”, çobana benzetilmiştir. Böylece çoban, hakka davet eden kimsenin yerine geçmiş olur ki, o kimse de Peygamber “aleyhissselâm” ile hakka çağıran diğer kimselerdir. Bu durumda kâfirler, kendisine bağırılıp çağırılan davarlar yerinde kullanılmıştır. Şöyle ki: Hayvanlar sesi duyarlar, fakat ne denildiğini anlamazlar. Kâfirler de Hazret-i Peygamber’in sesini ve sözlerini duyar, fakat bunlardan faydalanmazlar. Bk. Beydâvî ve Râzî)