6/12. (Resûlüm) de ki: "Şu göklerdekiler ve yerdekiler kimindir?" (Bunları kim yarattı? Bunlar, kimin eseridir, diye sor?) (Resûlüm,) "Allah'ındır" de. O, rahmeti (merhameti) kendi (yüksek) zâtına yazdı. (Lütuf ve kereminden dolayı bunu üstlendi. “Rahmet”ten maksat, hem dünyayı, hem de Ahiret’i kapsayan merhametidir. Dünyada kurda kuşa, Mü’mine kâfire rızık vermektedir. Peygamberler göndermek, deliller getirmek, kitaplar indirmek ve kâfirlere süre tanımakla marifetine ermek ve tevhidini bilmek de bunlardandır “Beydâvî”. Ancak Ahiret’te yalnız Mü’minlere rahmet edecektir.) Yemin olsun, O sizi mutlaka kıyamet gününde (Mahşer yerinde) toplayacaktır. Bunda hiç şüphe yoktur. Kendilerini ziyana uğratanlar var ya, işte onlar, (Allah’a ve peygamberine) îman etmezler.

(Yüce Allah, mahlûkata dair kazasını “hükmünü” izhar edince, katında bulunan bir kitaba yüce zâtı hakkında: "Muhakkak Benim rahmetim gazabıma gâlip gelir" diye yazmıştır. Buhârî, Tevhid 15, 22, 28, 55.)