6/76. (Kulumuz İbrâhim’in) üzerine gece karanlığı basınca, bir yıldız gördü. (Yıldızlara tapmakta olan kavmine, kalben inanmadan, hatta alay ederek:) "Benim Rabbim bu!" dedi. (Bu şekilde kavminin inancını - sanki kendi inancıymış gibi - onlara söyledi.) Yıldız batınca da, "Ben öyle batanları sevmem" dedi. (Ergenlik çağında olan Hazret-i İbrâhim, bu ifadesiyle onlara ilk şüphe tohumunu atmış oldu.)