6/77. (Hazret-i İbrâhim) Ay'ı doğarken görünce de, (kalben inanmadan, hatta alay ederek:) "Benim Rabbim bu!" dedi. (Yine kavminin inancını - sanki kendi inancıymış gibi - onlara nakletti.) Ay da batınca, (onları şüpheye sevketmek için) "Yemin olsun ki, Rabbim bana hidayeti (doğruyu) göstermeseydi, mutlaka ben de dalâlete düşenlerden (puta tapan sapıklardan) olurdum" dedi. (Hazret-i İbrâhim, “ay”ı ilâh edinen kavminin dalâlette “yanlış yolda” olduğunu - dolaylı olarak - onlara bildirmiş oldu.)