6/112. İşte böylece biz (sana düşman kıldığımız gibi) her peygambere insan ve cin şeytanlarını(n azgınlarını) düşman yaptık. (Bunlar,) aldatmak için birbirlerine yaldızlı (bâtıl) sözler fısıldar (tekinde bulunur)lar. Rabbin dileseydi, (bu insan ve cin şeytanları) bunu yapamazlardı. (Fakat Allah, şeytanların hileleri karşısında insanın iradesini nasıl kullanacağını, onu imtihan etmek suretiyle ona göstermeyi diledi.) O hâlde, onları (yalan) iftiralarıyla baş başa bırak. (Bu âyet, savaş âyeti gelmeden önce idi.)