9/74. (Münafıklar - dan Cülas b. Süveyd, Peygamber hakkında kötü bir söz -) söylemediklerine dair Allah'a yemin ederler. Hâlbuki o küfür sözünü elbette söylediler ve (açıktan sözde) Müslüman olduktan sonra (gizledikleri küfrü açığa vurarak) kâfir oldular. (Ayrıca) başaramadıkları bir şeye (sû-i kast plânı hazırlayarak Peygamberi öldürmeye) yeltendiler. Sırf Allah ve Resûlü, Allah'ın lütfiyle kendilerini (ganimetlerle) zengin etti diye öc almağa kalktılar. (İyiliğe karşı, kötülükte bulundular. Peygamber aleyhisselâm Medine’ye geldiği ilk yıllarda münafıklar, son derece fakir idiler. Resûlüllah, onların zengin olmalarını sağladığı hâlde, onlardan yardım/dayanışma değil, ihanet geldi. Bununla beraber) eğer (nifaktan) tevbe eder (ve iman eder)lerse, kendileri için hayırlı olur. Şayet (tevbe ve imandan) yüz çevirirlerse, Allah onları dünyada ve Ahiret’te elem dolu (acı) bir azaba çarptıracaktır. (Artık) onların yeryüzünde ne bir dostu, ne de bir yardımcısı vardır.