10/19. İnsanlar (ilk başta – fıtrat üzere - aralarında ayrılık olmaksızın hak ve tevhid inancına bağlı) tek bir ümmet idiler (Bakara, 213). (Bu dönem, bazılarına göre Âdem “aleyhisselâm”dan itibaren oğullarından Kâbil, Hâbil'i öldürünceye kadar, bazılarına göre, Hazret-i İdris, bazılarına göre Hazret-i Nûh zamanına kadar devam etti.) sonra (nesiflerine uyarak ve bâtıl şeylere saplanarak) ayrılığa düştüler.  Eğer (azabın Kıyamet gününe ertelenmesiyle ilgili) Rabbinden bir söz (ezelî bir takdir) geçmiş olmasaydı, ayrılığa düştükleri hususlarda aralarında derhal hüküm verilir (ömürleri sona erdirilir)di.