14/43. (O Kıyamet gününde) başlarını (semaya) kaldırarak (çağırıldıkları yere doğru) koşarlar (O gün, kimse kimseye bakamaz). Gözleri kendilerine dönmez (korkudan gözlerini kırpamazlar, kendilerine bakamazlar), kalpleri de (akıl ve fikirleri kalmadığı için azabı def’edecek tedbirden yoksun) bomboştur (Mü’min,18).