23/101. Biz (sânı yüce Allah,) bütün peygamberlere şöyle dedik: (İsrafîl aleyhisselâm tarafından birinci ve ikinci) Sûr'a üfürüldüğü zaman, (işte) o gün(ün dehşetinden insanlar) aralarında artık soy-sop yakınlığı (yardımlaşması) yoktur. (Bunu hatırlayacak hâlleri kalmaz) ve birbirlerini arayıp soramazlar. (Çünkü "O gün, kişi kardeşinden, annesinden, babasından, karısından ve oğullarından kaçar “Abese,34-37”. Herkes, kendi derdiyle başbaşadır.)

(Hazret-i Âişe radıyallahü anha, - bu âyet-i kerime üzerine -"Ya Resûlallah, şimdi biz, kıyamet günü birbirimizi tanımayacak mıyız?" Çünkü ben Allahü teâlâ'nın, "O gün soyları sopları olmadığı gibi, birbirini sorup soruşturmazlar da" buyurduğunu görüyorum" deyince, Hazret-i Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem, üç yerde, her insan (herşeyi) unutur: 1) Amel defteri verildiğinde, 2) Mizan başında ve 3) Cehennem köprüsü/Sırat üzerinde ”Râzî”.)