24/6 Zevcelerine/eşlerine (zina) iftira(sı) atıp da kendilerinden başka şahitleri olmayanlara gelince, onlardan her birinin şahitliği, kendisinin mutlaka doğru söyleyenlerden olduğuna dâir dört defa Allah'ı şahit tutmasıdır.

(İmam-ı A’zam Ebû Hanife şöyle demiştir: Onlardan hiçbirine had vurulmaz; koca, lânetleşinceye kadar hapsedilir. Lânetleşme, hür ile cariye arasında; köle ile hür kadın arasında; iki zimmi arasında yahut birisi zimmi ise câiz değildir.

İmam-ı Mâlik ile Şâfiî de: Onlardan cayana had lâzım gelir, demişlerdir.

İmam-ı Ahmed’ten meşhur olan şudur: İftirası sahih olan her eşin, lânetleşmesi de sahih olur. Lânetleşme ayrılığı, yalnız kocanın lânetleşmesi ile gerçekleşmez. Hakim ayırmadan gerçekleşmesinde ise, iki rivayet vardır:

Biri: Lânetleşmenin meydana getirdiği haramlık, ebedidir. Eğer lânetleşen erkek yalan söylediğini itiraf ederse, zevcesi ona yine helâl olmaz.

İkincisi: Yalan ortaya çıktıktan sonra eşlerin bir araya gelecekleridir. Ebû Hanife de bu görüştedir “ez-Zâdü’l-Mesîr; Buhârî, Şehâdât 8”.)