24/22. (Bu âyet-i kerime, ifk/iftira olayında Münafıklar safında dedikoduya karışan fakir sahâbeye mâli yardım yapmamak üzere yemin eden başta Hazret-i Ebû Bekir olmak üzere bir grup sahâbe-i kiram hakkında nâzil olmuştur.)

(Ey Mü’minler,) içinizden fazılet ve servet sahibi olanlarınız, yakınlarına, düşkünlere ve Allah yolunda hicret edenlere (mallarından bir şey) vermeyeceklerine yemin etmesinler. Onları affetsinler ve (kendi hâllerine bırakıp) terketsinler (suçlarını yüzlerine vurmasınlar). Allah'ın sizi(n günahlarınızı) bağışlamasını istemez misiniz? Allah, gafûrdur (günahları çok bağışlayandır), rahîmdir (Mü’minlere çok merhamet edendir). (Hazret-i Ebû Bekir, bu âyet nâzil olunca, nafakasını kestiği teyzesinin oğlu fakir Mistah’a aynen nafaka vermeğe devam etmiştir “Beydâvî”.)