24/61. (Görme özürlü, topal ve hastalar: Sağlam ve sağlıklı Müslümanları rahatsız etmemek için onlarla birlikte yemek yemekten çekinirlerdi. Bunun tersi de oluyordu.

Müslümanlar, savaşa çıkarlarken görüp gözetmeleri için evlerinin anahtarlarını savaşa çıkamayan a’ma/gözü görmeyen, topal ve hastalara bırakırlardı. Evlerindeki yiyeceklerden yemeleri için de izin verirlerdi. Fakat onlar, o yiyecekleri rahatlıkla yiyemiyorlardı.

61. âyet, bu ve benzeri sebeplerle inmiştir:

A’ma’ya (gözü görmeyene) güçlük (sıkıntı/günah) yoktur, topala güçlük yoktur, hastaya da güçlük yoktur. Kendi (oğullarınızın “İbn Mâce,64”, zevcelerinizin) evlerinizde veya babalarınızın evlerinde veya annelerinizin evlerinde veya erkek kardeşlerinizin evlerinde veya kız kardeşlerinizin evlerinde veya amcalarınızın evlerinde veya halalarınızın evlerinde veya dayılarınızın evlerinde veya teyzelerinizin evlerinde veya (vekâlet yahut bakım ve koruma yoluyla) anahtarlarına sahip olduğunuz evlerde ya da dostlarınızın (sâdık arkadaşlarınızın) evlerinde yemek yemenizde de bir sıkıntı/günah yoktur. Birlikte veya tekbaşına olarak yemek yemenizde de bir sıkıntı/günah yoktur. Evlere girdiğiniz zaman birbirinize (kendinizden olan ev halkına), Allah katından mübarek ve pek hoş bir selâmet dileği olarak, selâm verin. İşte Allah, düşünesiniz diye âyetleri size böyle açıklıyor.

(Bu âyet-i kerime için âlimlerin bir kısmı muhkem, bir kısmı da, mensuh demişlerdir “Kurtubî ve Beydâvî”.)