25/18. Onlar (kendilerine tapılanlar:) "(Ya Rabbî,) seni (her türlü noksanlıktan) tenzih ederiz (uzak tutarız. Senin şânın yücedir). Seni bırakıp da başka velîler/dostlar edinmek bize yaraşmaz. Fakat sen onlara (kâfirlere) ve atalarına o kadar bol nimet verdin ki, (onlar da dünyaya daldılar,) sonunda seni zikretmeyi (hatırlamayı, Peygamber ve Kur’an’a iman etmeyi) unuttular ve helâke giden bir toplum oldular." derler.