33/72. Şüphesiz biz emaneti (namazı ve yapılmasında sevap, terkinde ceza olan diğer ibâdetleri; fazları; malın tasarrufunu; namus ve iffetin korunmasını; akıl ve iradeden doğan sorumluluğu) göklere, yere ve dağlara teklif ettik, fakat onlar, onu(n sorumluluğunu) yüklenmekten çekindiler ve ondan korktular. Onu (emaneti), insan yüklendi. Çünkü o (insan, kâfir ve münafık olarak emanete ihanet etti. Allah’a itâat etmediği için o,) çok zâlimdir, (akıl ve iradesini hidayette değil, isyanda kullandığı için de) çok câhildir. (Fakat Peygamberlerim ve onlara tâbi olan Mü’min kullarım, emanete sahip çıktılar.)