34/14. (Peygamberim) Süleyman'ın ölümüne hükmettiğimiz zaman, onun ölümünü onlara ancak (dayandığı) asâsını (değneğini) yemekte olan bir (ağaç) kurt(u) gösterdi. Süleyman'ın cesedi yıkılınca, cinler - anladılar ki, (Hazret-i Süleyman vefat etmiştir) - eğer gaybı bilmiş olsalardı (hâlbuki gaybı bildiklerini sanıyor, hatta bazı gizli işleri bildiklerini öne sürerek insanlara üstünlük taslıyorlardı), aşağılayıcı azap (o çileli, zor ve meşakkatli iş) içinde (aylarca ya da bir sene gibi bir zaman) kalmamış (devam etmemiş) olacaklardı. (Bu bir mu’cizedir. Mu’cizeler, aklı ve olağan durumları devre dışı bırakan olaylardır. Gayb, ortaya çıkmamış/var olmamış olaylarla ilgili bir kavramdır. Burada yaratılan, ortaya çıkan bir “ölüm” olayını dahi cinler bilememişlerdir. Nerde kaldı ki, “gayb”ı bilebilsinler. Bu âyet, cinlerin zan ve iddialarının ne kadar temelsiz ve bâtıl olduğunu ortaya çıkarmaktadır “Râzî”.)