34/23. O’nun (yüce Allah’ın) huzurunda (Ahiret’te) O'nun izin verdiği kimselerden başkasının şefâati fayda vermez. Nihayet (şefâat izni çıkıp) onların kalplerinden korku giderilince (neşelenerek birbirlerine): "Rabbiniz ne buyurdu?" derler. "Hakk (olanı buyurdu/şefâate izin verdi)" derler. (Şefâate izin vermeden, hiçbir melek ve peygamber, şefâatte bulunamaz.) O (Allah), aliyydir (zât ve sıfatlarıyla benzersiz yücedir), kebîrdir (şeriki ve benzeri olmayan; her şeyi yaratan, besleyen ve idare eden; hiçbir şeye muhtaç olmayan, herşeyin O’na muhtaç olduğu tek büyüktür).