38/35. (Peygamber’im) Süleyman: "Ey Rabbim! Beni affet (hatamı/zellemi bağışla). Bana, benden sonra kimseye lâyık olmayacak bir mülk (idaresi: Hükümdarlık) ver! Şüphesiz sen (yüceler yücesi ihsan sahibisin,) muhakkak ki sen, vehhâbsın (çok lütufkâr, istediğini istediğine verensin!)" dedi. (Bu ve 34. âyetin tefsirinde Hazret-i Süleyman’ın hatası/zellesi ile ilgili peygamberlik sıfatlarına yakışmayacak bazı rivayet ve hikâyeler anlatılmaktadır. Ancak Müctehid Müfessirler, bunları ihtiyatla karşılıyor, bazılarını da reddediyorlar “Medarik ve Râzî”.)