39/42. (Yüce) Allah, (insanların) ruhları/canları(nı) ölüm hâlinde (ölüm zamanı gelince); ölmeyenlerinkini (hayatlarına devam edenlerinkini) de uykularında (alır). Ölümüne hükmettiklerinin ruhlarını tutar (artık onların dünya ile – yeme, içme ve nefes alma bakımından – hiçbir ilgisi kalmaz); diğerlerini(n ruhlarını) belli bir süreye (ömürlerinin sonuna) kadar salıverir/bırakır (onlar, bu şekilde hayatlarına devam ederler). (Ruhları alma/öldürme ve iâde/hayatta tutma konusunda kâdir olan Allah, ölümden sonra tekrar diriltmeye de kâdirdir.) Şüphesiz bu (anlatıla)nda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır. (Her insanın iki ruhu (ruhunun iki özelliği) vardır. Biri, “hayat kabiliyeti” olan ruhudur ki, bu ölüm hâlinde ayrılır ve kişinin nefes alıp vermesi kesilir. Diğeri, “temyiz kabiliyeti” olan ruhudur ki, bu, uykuda bedenden ayrılır, kişi nefes alıp vermeye devam eder ve ruhu bedene döndüğünde kişi normal hayatını sürdürür “Medârik”.)