41/34. Hasene (iyilik, tâat, îman, gören) ve Seyyi’e (kötülük, ma’siyet, küfür, kör) bir olmaz. Kötülüğü en güzel bir şekilde (öfkeyi sabırla, cahilliği hılmle/ağırbaşlılıkla, kötülüğü af ile, dargınlığı selâm vermekle) sav (defet). Bir de bakarsın ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse, sanki sıcak (yakın ve candan) bir dost oluvermiştir.