42/28. O (Allah), (insanlar) umutlarını kestikten sonra yağmuru indiren ve rahmetini (yağmuru; ovalara, dağlara, bitkilere ve hayvanlara; bolluk ve bereketini, faydalarına olabilecek şeyleri ve rahmet sayesinde oluşacak olanları) her tarafa yayandır. O (Allah), veliydir (Mü’minlere ihsanda bulunan dost ve yardımcıdır), hamîd (Mü’minler tarafından dâima övülen)dir. (Çünkü kendisine tâati ve kulluğu esas ve görev edinmiş olanlar, onu hep över ve ona dâima hamd ederler.)

(Bu âyet, Mekke’ye yedi yıl süre ile yağmur yağmaması, sonra da yüce Allah'ın yağmuru yağdırması üzerine inmiştir “Kurtubî”.

Hazret-i Ömer'e “radıyallahü anh”: “Kıtlık şiddetini artırdı, insanlar umutlarını kestiler”, denildiğinde, o da kendilerine: “O hâlde yağmur duasına çıkın.” diyerek, bu âyeti hatırlatmıştır “Beydâvî”.)