42/48. Eğer (o kâfirler, îmana davetten) yüz çevirirlerse (Resûlüm, bil ki), biz seni onlara bekçi (onları hesaba çeken biri olarak) göndermedik. (Resûlüm,) sana düşen, sadece tebliğdir (ki, sen de onu hakkıyla yapmaktasın). Şüphesiz biz insana katımızdan bir rahmet (rahatlık, sağlık gibi bir nimet) tattırdığımız zaman, ona sevinir (ve şımarır); fakat elleriyle yaptıkları işler yüzünden onlara bir kötülük (belâ ve sıkıntı) dokunursa, o zaman da insan (kendine verilen bütün nimetleri unuturak) hemen nankör kesilir.