42/51. (insana ve herhangi bir cisme benzemekten münezzeh/uzak olan yüce) Allah, bir insanla (insanların birbiriyle konuştukları gibi değil) ancak vahiy (“Sâffât,101-103; Kasas,7” ilham) yoluyla, yahut perde arkasından konuşur “Tâhâ,13”. (Bu mecazî bir ifadedir. Perde, bir cismi ve mekânı hatırlatır. Yüce Allah bundan münezzehtir. “İnsan, sesi duyar, fakat gözleri perdeli olduğu için dünyada yüce Zât’ı göremez.” manasındadır. Yüce Allah, harfsiz, cihetsiz ve mekânsız konuşur, beşer, harfli iştir “Beydâvî ve Medârik”.) Yahut bir peygamber gönderip (melek veya ilham vasıtası ve) izniyle (O’nun emriyle) ona dilediğini vahyeder. Şüphesiz O (Allah), aliyy (yücedir, gücü herşeyin üstünde)dir, hakîm (hüküm ve hikmet sahibi)dir. (Sözlerinde ve fiillerinde hep isabetlidir ve sözlerinde bir çelişki yoktur.)