43/86. O'nu (Allah’ı) bırakıp (şefaat ümidiyle) taptıkları şeyler, (asla) şefaat edemezler. Ancak bilerek hakka şâhitlik edenler (Hazret-i İsa, Uzeyr, Melâike, Allah’ın “bir”liğini kabul eden ve tevhid inancına ihlâsla bağlı olanlar) müstesna (bunlar da ancak Allah’ın izniyle îman sahibi olanlara “Mü’minlere” şefaat edebileceklerdir. Ahiret’te şefaat Mü’minler arasında olur. Kâfirin kâfire şefaati söz konusu olmadığı gibi, bir Mü’min, bir kâfire asla şefaatte bulunmayacaktır).

(“Ahiret’te, peygamberler, âlimler ve şehidler, şefaat edeceklerdir” İbn Mâce, Zühd 37.)