59/10. Onlardan (Muhacirlerle Ensâr-kiram’dan) sonra (Kıyamet’e kadar gelip geçmekte olan Mü'minler) şöyle derler: "Ey Rabbimiz! Bizi ve bizden önce îman etmiş olan kardeşlerimizi bağışla. Kalplerimizde, îman edenlere karşı hiçbir kin bulundurma! Ey Rabbimiz! Şüphesiz sen raûfsun (çok şefkatlisin), rahîmsin (çok merhametlisin). (Âyet-i kerime’de bütün Ashâb-ı kiram’ı hayırla yâd etmenin vacip olduğuna, onlara dil uzatma, kin besleme ve bazıları hakkında “sevmiyorum” demenin haram olduğuna işaret vardır.)