68/13. (Doğruya da, eğriye de alabildiğine yemin edene, aşağılık kimseye, ötekini berikini, dâima ayıblayana, durmadan lâf getirip götürene, hayıra hep engel olana, mütecavize “aşırı zâlime”, çok günahkâra), bütün bunlardan sonra kaba, haşin, kulağı kesik olana (damgalı soysuza itâat etme “boyun eğme”). (Bu kişi, Velîd b. Mugîre’dir.)