72/6. Şüphesiz insanlardan bazı kimseler, cinlerden bazı kimselere sığınırlardı da, bu onların (cinlerin) kibir ve azgınlıklarını artırırlardı. (Cahiliye döneminde biri, akşamları ıssız bir vadiden geçerken korkup endişe duyduğunda, cinleri kastederek "Ben, topluluğun sefihlerinden bu vadinin efendisine sığınıyorum." derdi. Bu, onların daha da çok kötülük yapmalarına sebep olurdu.)