112. İHLÂS SÛRESİ

Rahmân (ve) rahîm (olan) Allah’ın ismiyle.

112/1. (Ey Resûlüm, “Allah'ın nasıl bir varlık olduğunu bize açıkla.” diyen o Kureyş'e) de ki: O, (ezelî ve ebedîdir. Varlığının öncesi ve sonu yoktur. Bütün kemal sıfatlara sahip ve her türlü noksanlıktan uzak, münezzeh olan) Allah'tır. (Yüce zâtı, cisimlere âit bütün özelliklerden berîdir. O Allah,) birdir (ortağı yoktur).

112/2. (O) Allah, Samed'dir (zeval bulmayan, yok olmayan bir bâkîdir, dâimdir). (Her varlık, O’na muhtaçtır. Fakat O, hiçbir şekilde hiçbir şeye muhtaç değildir. Her şey onun mahlûkudur, yaratığıdır.)

112/3. O, (çocuk) doğurmamış ve (bir anneden veya her hangi bir varlıktan) doğmamıştır. (Eşi, oğlu ve kızı da yoktur. Yaratılmış bir varlığın var olması ve üremesi ile ilgili olarak akla gelebilecek her türlü düşünce, sıfat ve ihtimallerden uzaktır.)

112/4. Hiçbir şey, O’nun dengi (ve benzeri) değildir.

“Bir gecede Kur’ân’ın üçte birini okumak hanginize güç gelir? Kim “Kul-hüvallahu ehad/İhlâs” sûresini okursa, Kur’ân’ın üçte birini okumuş sayılır.” (Nesâî, İftitah: 27; Dârimî, Fedailü’l-Kur’ân: 17.)