114/6. (O şeytan,) cinlerden de olur, insanlardan da.

(Ebû Zer “radıyallahü anh”: Ey Allah'ın Resûlü, peki insanlardan da şeytanlar var mıdır? Diye sordu. Hazret-i Peygamber: "Evet, hem de onlar, cin şeytanlarından daha kötüdürler.” buyurdu. Bk. Kurtubî.

“Allah bana benzeri görülmemiş âyetler indirdi. Sonuna kadar Nâs ve Felâk sûrelerini okudu.” (Müslim, Salatü’l-Müsafirîn 27; Nesâî, İftitah 17.)

Şüphesiz şeytan, Âdem oğlunun damarlarında kanın dolaştığı gibi (kendisini hissettirmeden) dolaşır (Tirmizî, Radâ 17, (1172) ). Bk. Buhârî, İ'tikâf 8, 11, 18, Bed'u'l-halk 11, Edeb 121, Ahkâm 21; Müslim, Selâm 23-25 (2174, 2175); Ebû Dâvûd, Sıyâm 79, (2470).

"Allahü teâlâ ümmetime, bir şeyi konuşup söylemedikçe veya gereğince amel etmedikçe, içlerinden geçirdikleri şeyleri bağışlamıştır" (Buhârî, Talâk, 11; Ebû Dâvûd, Talâk,15; Tirmizî, Talâk, 8)

(İlgili âyet-i kerimelerde şöyle buyrulmaktadır:

Böylece biz her Peygambere, insan ve cin şeytanlarını düşman yaptık. Onlar (cin şeytanları insan şeytanlarını) aldatmak için birbirlerine süslü/yaldızlı sözler telkin ederler (En'âm,112)).

Şüphesiz şeytanlar sizinle mücadele edebilmek için kendi dostlarına (“Ben, adamımı şu işle saptırdım. Sen de adamını onun bir benzeriyle saptır.” diyerek) telkinde bulunurlar (En'âm,121)).