1

And olsun, güneşe ve onun aydınlığına,

2

(Güneş batarken) ona tabi olduğu zaman aya,

3

Güneş gündüzü açıp aydınlattığı zaman gündüze,

4

Ziyasını örtüb bürüdüğü zaman geceye,

5

Göğe ve onu bina edene,

6

Arza ve onu döşeyene,

7

Nefse ve onu (insan biçiminde) düzenleyene;

8

Sonra da o nefse, isyanını ve itâatını öğretene ki,

9

Muhakak (Allah’ın küfür ve isyandan) temizlediği nefis kurtulmuştur.

10

Ve hüsrana uğramıştır, (Allah’ın) azdırdığı kimse...

11

Semûd kavmi, inkâr etti azgınlığından.

12

O vakit (Semûd kavminin) en azılısı, (bir mûcize olarak kayadan çıkarılan Allah’ın devesini öldürmek için) fırlayınca;

13

Allah’ın peygamberi onlara şöyle demişti: “ Allah’ın devesini kendi hâline bırakın, su içmesine engel olmayın.”

14

Fakat onlar (Sâlih peygamberin kendilerine söylediği bu sözü) tanımayıb inkâr ettiler de, onu öldürdüler. Bunun üzerine, günahları yüzünden Rableri onları kökünden kazıyıb helâk etti de (büyük küçük bırakmadı) hepsini düzleyiverdi.

15

Allah (yaptığı bu azabın) akıbetinden korkacak değildir, (hiç bir sorumluluğu yoktur).