127

 Bir vakit İbrâhîm Beyt'in temellerini İsmâîl ile yükseltiyordu. Ey Rabbimiz, bizden kabul et; şüphesiz sen çok iyi işiten, pekiyi bilensin, diye dua etmişlerdi.

 (Bir vakitler İbrâhîm Beyt'in temellerini yükseltiyordu) bu da geçmiş zamanın hikayesidir. Kavaid kaide'nin çoğuludur, o da temeldir. Sonradan isme geçmiştir, kuuttan gelir ki, sebat manasınadır. Belki de mecazdır, kıyamın karşıtıdır. Ka'dekallah deyimi de bundan gelir. Temelleri yükseltmesi üzerine bina yapmasıdır, çünkü onu alçak durumdan yüksek hâle getirir. Bundan duvarın sıralarını murat etmek de ihtimal dahilindedir, çünkü her sıra üzerine konulanın temelidir, yükselmekle de yapı meydana gelir.

Şöyle de denilmiştir: Maksat ona saygı göstermek ve insanları onu ziyarete çağırmakla itibarının yükselmesi ve şerefinin gösterilmesidir. Kavaid'in kapalı bırakılıp sonra minel beyt diyerek açıklanması şânını yüceltmek içindir.

"Ve İsmâîlü” o da babasına taş uzatıyordu, ancak onun yapıda katkısı olduğu için İbrâhîm'in üzerine atfedilmiştir.

Şöyle de denilmiştir: Her biri bir tarafta yahut nöbetleşe duvar örerlerdi.

"Rabbimiz bizden kabul et” yani, Rabbimiz, diye dua ediyorlardı. Zaten öyle de okunmuştur. Cümle ikisinden hâl’dir.

"Şüphesiz sen çok iyi işitensin” duamızı,

"pekiyi bilensin” niyetlerimizi.