269

Allah hikmeti dilediğine verir. Kime de hikmet verirse, ona çok hayır vermiş demektir. Ancak saf akıl sahipleri düşünürler.

"Hikmeti verir” hikmet gerçek ilim ve sağlam amel demektir (dilediğine) birinci mefuldür, ikinci mef'ule önem verildiği için geriye bırakılmıştır.

"Ve men yü'tel hikmete” meçhul kalıbı ile gelmiştir, çünkü maksat odur (hikmet verilmektir). Ya'kûb kesre ile (yü'ti) okumuştur ki, Allah kime hikmet verirse demektir.

"Ona çok hayır verilmiştir” yani ne kadar çok hayır verilmiştir! Çünkü ona iki dünyanın hayrı verilmiştir.

"Vema yezzekkerü” anlatılan âyetlerden öğüt almaz yahut düşünmez. Çünkü düşünen de öğüt alan gibidir; zira Allah onun kalbine potansiyel hâlinde ilim vermiştir.

"Ancak saf akıl sahipleri düşünür” evham ve nefsanî arzulara meyil karışımından arınmış akıl sahipleri düşünür.