147

Onların sözü sadece:

"Ey Rabbimiz, bizim günahlarımızı ve işimizdeki aşırılığı bağışla, ayaklarımıza sebat ver ve kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et” demek oldu.

"Onların sözü sadece:

"Ey Rabbimiz, bizim günahlarımızı ve işimizdeki aşırılığımızı bağışla, ayaklarımıza sebat ver ve kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et” demek oldu” yani dindeki sebat ve kuvvetleri ve din alimleri olmalarıyla beraber sözleri tek bu oldu. Bu da nefislerini kırmak için günahları ve aşırılığı nefislerine nisbet etmekti ve başlarına geleni de kötü amellerine bağlayıp ondan istiğfar etmektir. En sonunda da tevâzu göstermek ve günahlardan arınmak için savaşta sebat ve düşmana karşı zafer istediler. O zaman duaları daha çabuk kabul olunurdu. Kavlehüm lâfzının haber kılınması, en Kâlû lâfzının hem nispet açısından hem de zaman bakımından daha belirgin (marifeliğe ve mübtedahğa daha yakın) olmasındandır.

147 ﴿