116

 Şüphesiz Allah, kendisine şirk koşulmasını bağışlamaz; bundan başkasını dilediği kimse için bağışlar. Kim Allah'a şirk koşarsa, (haktan) çok uzak bir şekilde sapmış demektir.

"Şüphesiz Allah, kendisine şirk koşulmasını bağışlamaz; bundan başkasını dilediği kimse için bağışlar". Bunu tekrar etmesi te'kit içindir ya da Tu'me kıssasından dolayıdır. Şöyle denilmiştir: Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem'e bir ihtiyar geldi ve: Ben günaha düşkün bir ihtiyarım, ancak ben Allah'ı bildiğimden beri ona hiçbir şeyi ortak koşmadım, ona îman ettim, ondan başka bir dost edinmedim, günahlara cesaretimden dolayı düşmedim. Göz kapatıp açacak kadar kaçarak Allah'ı aciz bırakacağımı düşünmedim. Pişmanım, tevbe ediyorum. Benim Allah katındaki durumumu nasıl görüyorsun, dedi? Âyet bunun üzerine indi.

"Kim Allah'a şirk koşarsa, (haktan) çok uzak bir şekilde sapmış demektir". Çünkü şirk sapıklık çeşitlerinin en büyüğüdür ve doğruluk ve istikametten en uzağıdır. Birinci Âyette iftiradan bahsetmesi ehl-i kitabın kıssasına bitişik olmasındandır. Onların şirklerinin kaynağı bir çeşit iftiradır; o da azîz ve celil olan Allah'ın evlât edinme iddialarıdır.