33 / AHZÂB

Medîne'de inmiştir. 73 âyettir.

1

 Ey Peygamberim, Allah'tan kork, kâfirlere ve münâfıklara itâat etme. Şüphesiz Allah, her şeyi bilen, hikmet sâhibidir.

"Ey Peygamberim, Allah'tan kork” ona peygamber diye nida etmesi (seslenmesi) ve ona takvayı (Allah'tan korkmayı) emretmesi şânını yüceltmek ve takvanın da önemini belirtmek içindir. Bu emirden maksat da onda sebat etmektir, Tâ ki,

"kâfirlere ve münâfıklara itâat etme” kavli ile yasaklanan şeye mani olsun. Bu itâat yasağı da dine gevşeklik verecek şeylerdedir.

Rivâyete göre Ebû Süfyân, İkrime bin Ebû Cehil ve Ebula'ver Sülemî, Hûdeybiye barışında Efendimiz'e geldiler. Abdullah bin Übey, Muattib bin Kuşeyr ve Ced bin Kays de onlara katıldılar, ona: İlâhlarımızı diline dolama; onların da şefaat hakları vardır, de seni de Rabbini de bırakırız, dediler. Âyet bunun üzerine indi.

"Şüphesiz Allah, her şeyi bilendir” faydalı ve faydasız şeyleri "hikmet sâhibidir” hikmet dışı hiçbir şeye karar vermez.