111 / TEBBET (MESED) SÛRESİ

Mekke'de inmiştir. 5 âyettir.

1

 Ebû Leheb'in iki eli kurusun, kurudu da.

"Tebbet” helâk oldu yahut ziyan etti demektir. Tebab helake götüren ziyandır.

"Ebû Leheb'in iki eli” kendisi demektir, Meselâ: "Ellerinizi tehlikeye atmayın” (Bakara: 195) âyeti gibi. Özellikle iki elden bahsedilmesi şunun içindir:

Efendimiz aleyhis-salâtü ves-selâm'a "en yakın akrabalarını uyar” (Şuarâ': 214) âyeti inince, akrabalarını topladı ve onları ikaz etti. Ebû Leheb: Tebben leke (kahrolası), bizi bunun için mi çağırdın, dedi ve ona atmak için bir taş aldı, âyet de bunun üzerine indi.

“İki eli”nden dünyası ve âhireti murat edilmiştir de denilmiştir. Künye saygıyı çağrıştırdığı hâlde onu künyesi (Ebû Leheb) ile zikretmesi, künyesi ile meşhur olmasındandır. Bir de ismi Abdüluzza idi, onu zikretmek istemedi. Ayrıca o cehennemlik olduğu için künye, hâline daha uygundur ya da "zâte leheb"in'e uygun olması içindir, Ebû Leheb'in şeklinde de okunmuştur, tıpkı: Ali b. Ebî Tâlib, denildiği gibi.

(Kurudu da) bu da bedduadan sonra haberdir. Mâzi sıygası ile verilmesi gerçek olduğu içindir, Meselâ şu şürde olduğu gibi:

Beni cezalandırdı, Allah da onu kötü şekilde cezalandırsın;

Uluyan köpekler gibi, bunu yaptı da (ve kad faal).

Ve kad tebbe okunuşu da bunu gösterir ya da birincisi ellerinin kazandığı şeyden, ikincisi de amelinden haber vermektedir.