152

Yemin olsun ki, Allahü teâlâ size yardımla vadini ifâ buyurdu. O zaman ki, O’nun izniyle irade-i külliyesiyle onları kesip doğruyordunuz, onları katlediyordunuz. Tâ ki, o sevdiğiniz yardımı, Allah size gösterdikten sonra yılgınlık gösterdiniz, savaştan çekindiniz, emirde, Rasûlüllah'ın dağın yamacında ok atmak için durulmasıyla olan emrinde nizâa düştünüz, ihtilâf ettiniz. Bazınız “Biz artık gidelim. Çünkü gerçekten arkadaşlarımıza yardım olundu “ dedi bazınız da “Peygamber'in (sallalahü aleyhi ve sellem) emrine muhalif olmayalım“ demişti. Ve onun emrine isyan ettiniz, ganimet almak için mevziyi terkettiniz. İçinizden kimi dünyayı istiyordu, bundan sebeb ganimet için mevziyi terketti. Ve sizden kimi de âhireti istiyordu.

Bundan dolayı öldürülünceye kadar orada sabit kaldı. (Abdullah b. Cübeyr ve arkadaşları gibi) Sonra sizi belalandırmak sizi imtihan etmek ve böylece muhlis olanı diğerinden ayırmak için onlardan kâfirlerden çevirdi. Sizi hezimetle geri çevirdi. Ve sizden irtikâp ettiğiniz şeyi af buyurdu. Ve Allahü teâlâ mü'minler üzerine affıyla fazl sâhibidir.

Feşiltüm fiilinin başındaki “ İzâ“ nın cevabına onun ma kabli delâlet etmektedir. “ Onun yardımı sizi menetti. “

 “izâ“ nın mukadder cevabı üzerine atfolundu.