183

O kimseler ki, Muhammed (sallalahü aleyhi ve sellem)'a dediler: “Şüphe yok Allahü teâlâ bize Tevrat'ta ahdetti ki: Ateşin yiyeceği bir kurban getirinceye kadar hiçbir peygambere îman etmeyelim, onu tasdik etmeyelim. Bize o kurbanı getirinceye kadar sana îman etmeyiz. O kurban nimetlerden veya diğer şeylerden olup Allah'a onunla yaklaşılan şeydir. Eğer kabul edilmişse gökten beyaz bir ateş iner ve onu yakardı. Eğer kabul edilmemişse o şey yerinde öylece kalırdı. Bu kurban işi Beni İsrâîl'e, Îsa (aleyhisselâm) ve Muhammed (sallalahü aleyhi ve sellem) hariç diğer peygamberlerin hakkında yazılmıştı.

Azarlamak için onlara de ki: Şüphe yok benden evvel size peygamberler beyyineler mu'cizeler ile ve dediğiniz şey ile gelmişlerdi. Meselâ Zekeriyya (aleyhisselâm) ve Yahya (aleyhisselâm) gibi. Halbuki onları öldürdünüz. Âyetteki hitap, her ne kadar yapılan iş dedelerine âit olsa da yapılana râzı oldukları için Hazret-i Muhammed'in (sallalahü aleyhi ve sellem) zamanında bulunanlar içindir. Artık ne için onları öldürdünüz, eğer siz onun yapıldığı anda mü'minler olduğunuz hakkında sadıklar iseniz.