104 - HÜMEZE SÛRESİ

Mekke devrinde nâzil olup, 9 Âyet-i kerîmedir.

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın ismiyle başlarım.

1

Arkadan çekiştirmeyi, yüze karşı eğlenmeyi ve ayıplamayı çokça yapıp alışkanlık hâline getiren her kişinin vay hâline. Bu âyet, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'i ve mü'minleri arkadan çekiştiren Umeyye b. Halef, Velid b. Muğire ve saire gibi kimseler hakkında nâzil olmuştur. “Veyl“ azâb ifade eden bir kelime yahut cehennemde bir vâdinin ismidir.

2

Ki o, malı zamanın hadiselerine karşı hazırlık olarak yığıp tekrar tekrar sayandır.

3

Cehaleti yüzünden zanneder ki, malı, kendisim ebedî yaşatacak ölmeyecektir.

4

Hayır! Yemin olsun içine atılan her şeyi kırıp geçiren, yiyen Hutame'ye atılacaktır.

Âyet-i kerîme’de geçen “ Leyunbezenne ” mahzûf kasemin cevabıdır.

5

Hutame'nin ne olduğunu sana ne bildirdi?

6

O, Allah'ın tutuşturulmuş ateşidir.

7

Ki, tâ kalplere ulaşır ve onları yakar. Kalpler çok nazik olduğundan ateşin kalplerdeki acısı diğer organlardan daha ağırdır.

8

Hiç şüphe yok ki o, onların üzerine kapatılmıştır.

Âyet-i kerîme’de geçenzamir “küli" mânâsı dikkate alınarak çoğul olarak zikredilmiştir. Âyet-i kerîme’deki "Mu'sede" hemze ve hemzenin yerinde vav ile okunmuştur.

9

Uzatılmış sütun sütunlarda (bağlı olarak)

Âyet-i kerîme’de geçen “Umud" kelimesi iki harfin fethasiyle de okunmuştur. Mumeddede" mâkablinin sıfatıdır. Buna göre ateş sütunların iç kısmında bulunacaktır.