107 - MÂÛN SÛRESİ

Mekke devrinde nâzil olup, 7 Âyet-i kerîmedir.

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın ismiyle başlarım.

1

Gördün mü o dîni, cezayıve hesabı yalanlayanı? Yani eğer tanımıyorduysan (şimdi) tanıdın mı onu?

2

İşte o yetimi itekleyen, şiddetle onu hakkından uzaklaştıran,

Âyet-i kerîme’de geçen “fe-zâlike ” lâfzında, Fa'dan sonra bir “ hüve “ zamiri takdir edilir.

3

Ve ne kendini ne de başkalarını yoksulu doyurmaya teşvik etmeyen kimsedir. Bu âyet, As b. Vâil ya da Velid b. Muğire hakkında nâzil olmuştur.

4

Vay o namaz kılanların hâlineki,

5

Onlar namazlarına aldırmazlar, ondan gafildirler, onu vaktinden sonraya bırakırlar.

6

Onlar ki, gerek namazda, gerek diğer ibâdetlerinde gösteriş yaparlar.

7

Ve maunu da, iğne, balta, çömlek ve çanak gibi emanetleri de men ederler.