132

"Bu dini İbrâhîm kendi oğullarına vasiyet etti. Ya'kub da:

"- Ey oğullarım! Allah, sizin için bu dini seçti; siz de ancak Müslümanlar olarak can verin dedi.

İbrâhîm'in tevhid dininde kemale erdiği anlatıldıktan sonra şimdi de onun başkalarını irşad gayreti içine girdiği ifade ediliyor. Bu vasiyet, İbrâhîm'in (aleyhisselâm) dinine rağbet etmenin lüzumunu gösterir.

Tavsiye, Müslümanların hayrına ve faydasına olan bir fiili veya sözü başkasına salık vermektir. Yani İbrâhîm bu dini, yahut bu sözü (âlemlerin Rabbine teslim oldum) oğullarına da tavsiye etti. Âyetteki "Ya'kub" kelimesi, "oğullarına" atıf olacak bir ırab (hareke) ile de okunmuştur. Buna göre, "Bunu İbrâhîm kendi oğullarına ve Ya'kub'a da tavsiye etti" demek olur.

İbrâhîm'in dört çocuğu vardı: İsmail, İshak, Meyden ve Medan.

Bununla beraber onun oğullarının sayısını sekize hattâ yirmi dörde çıkaranlar vardır.

Ya'kub'un da on iki oğlu vardı: Rubin, Şem'ûn, Lavi, Yahuzâ, Yeşsehûr, Zebûlûn, Zevana, Teftûna, Kûzâ, Üşir, Bünyamin ve Yûsuf.

Ya'kub, oğullarına vesaya da bulunuyor ve diyor ki:

"- Allah sizin için, dinlerin en hayırlısı İslâm'ı seçti; Allah katında ondan başka hak din yoktur; siz de İslâm'a aykırı bir hâl üzere can vermeyin; ölümünüze kadar islâm'da sebat edin; ebediyen ondan ayrılmayın."

Âyetin bu ifadesi, İslâm üzere olmayan bir ölümde hayır olmadığına delâlet eder. Böyle bir ölüm kimsenin başına gelmemek ve bundan şiddetle kaçınmalıdır.