118

"Allah, o şeytana lâ'net etti. Ve şeytan şöyle demişti:

"- Yemin ederim ki, kullarından belirli bir nasib alacağım ; "

Bu cümle, önceki cümleye atıftır. Yanı o hayırsız şeytan, hem Allahü teâlâ'nın lanetine uğramış, hem de o sözü söylemiştir.

Âyette, putlara tapmanın dalâletin son noktası olduğu şöyle isbat edilmiştir:

Onların taptıkları putlar ihtiyarî (iradî) bir fiile sahip olmayıp fakat kendileri başkasının fiiline muhtaçtır. Bu ise, ülûhiyete (tanrılığa) son derece münâfı bir vasıftır.

Bundan sonra da bu gerçeğe şöyle delil gösterilmiştir:

Onların putlara tapmaları şeytana tapmaktır. Bu da üç yönden dalâletin en çirkin şeklidir:

Birincisi, şeytan, tamamen dalâlete batmıştır. Onun için hayır ve hidâyet asla sözkonusu değildir. Bu itibarla şeytana itaat etmek, haktan pek uzak bir sapıklıktır.

İkincisi, şeytan dalâletinden dolayı Allah'ın lanetine uğramıştır. Bunun için ona itaat etmek, lanet ve dalâletten başka bir şey getirmez.

Üçüncüsü, şeytan, onları saptırmak ve helâk etmek yolunda son derece gayret göstermektedir. Bu itibarla o vasıfları taşıyan şeytana tapmak şöyle dursun, onu dost edinmek bile dalâletin son aşamasıdır.

"Mafrûz" kelimesi, maktu (kesin) demektir. Yani benim için belirlenmiş bir nasibi alacağım; anlamındadır.