29

"Bir sayhadan başka bir şey değildi. İşte o zaman onlar sönüp gitmişlerdir."

Bu korkunç ses (sayha), Hazret-i Cebrâîl tarafından gerçekleştirilmişti, işte o ses, duydukları anda cansız düşmüşlerdi. Onların ölümü, remiz olarak, sönen ateşe benzetilmiştir. Ancak canlı insan, hareket ve alevlenmede yanan ateş gibidir. Ölü insan ise, ateşin külü gibidir. Nitekim şâir Lebîd de şöyle demektedir:

"Ve mâ'mer'u illâ ke'şşihâbi ve davihi. Yehûru remaden ba'de iz hüve sâtiun /

"insan, ancak ateş alevi ve ışığı gibidir; bir süre patladıktan sonra küle dönmektedir."