MÜDDESİR SÛRESİ

1

"Ey müddessir (örtüye bürünen) Resûlüm!"

Müddessir, disâr (iç çamaşırın üstüne giyilen elbiseyi) giyen kimsedir.

Bir görüşe göre, bu sûre, Kur’ân'dan ilk nazil olan sûredir.

Cabir'ın, Peygamberimizden rivâyetine göre şöyle buyurmuştur: "Ben bira dağında bulunuyordum. Aniden bana: "Ya Muhammedi Şüphe yok ki, sen, Allah'ın Resulüsün!" diye seslenildi. Ben sağıma, soluma baktım; fakat bir şey göremedim. Sonra yukarıya, baktım; gördüm ki, bana seslenen melek, gök ile yer arasında bir taht üstünde oturuyor. Bu manzara karşısında ben korkuya kapıldım ve Hadice'nin yasına döndüm; "Beni hemen örtün!" dedim. İşte o sırada Cebrâîl nazil oldu ve: "Ey müddessir!.." dedi

Zührî'den ise şöyle rivâyet olunmaktadır: Kur’ân'dan ilk nazil olan, Alak sûresinin 1-5. Ayetleridir. Bu hitaba muhatap olan Resûlüllah, başta üzüldü ve dağların tepesine çıkıp oralarda dolaşmaya başladı. Sonra Cebrâîl (aleyhisselâm), kendisine geldi ve ona: "Sen gerçekten Allah'ın Peygamberisin!" dedi. Bunun üzerine hemen Hazret-i Hadice'nin yanına döndü ve: "Beni örtün ve üstüme soğuk su dökün!" dedi." 19 İşte o sırada Cebrâîl nazil oldu ve: "Ey müddessir!.." dedi.

19 Buharî/Kitabu't Tefsir, sûre: 74, bab: 1, 3, 4; Müslim/Kitabul İmârı, hadis: 255, 257; Tirmizî/Kitabu't Tefsir, sûre: 74, bab: 1; Ahmed b. Harıbel Müsnedi: 3/306

Diğer bir görüşe göre ise, Peygamberimiz, Kureyş'ten hoşuna gitmeyen şeyler duydu ve bu yüzden de üzülüp üzgün kimselerin yaptıkları gibi, elbisesine bürünüp düşünmeye başladı. İşte bunun üzerine, Kureyş, kendisine nahoş şeyler duyursalar ve ona ezâ verseler de, onları uyarmayı terk etmemesi Allah tarafından kendisine emredildi.

Bir diğer görüşe göre ise, Peygamberimiz, elbisesine bürünüp yatıyorken, bu ilâhî hitaba muhatap oldu.

Bir görüşe göre de, bu âyetin mânâsı, ey peygamberlik ve ilâhî marifet libasını giymiş zât! demektir.