132

"İbrâhîm bunu oğullarına vasiyet etti. Yakub da: «Oğullarım! Allah dini size seçti, sîz de ancak O na teslim olmuş olarak can verin» dedi."

İbn Ebî Dâvûd, el-Mesâhifte, Ebû Esîd b. Yezîd'den bildirir:

“Bu âyet Hazret-i Osmân'ın mushafında (.....) şeklinde değil, (.....) şeklinde şeddesizdir."

İbn Cerîr ve İbn Ebî Hâtim'in bildirdiğine göre İbn Abbâs, "İbrâhim bunu oğullarına vasiyet etti..." âyetini açıklarken şöyle dedi:

“Hazret-i İbrâhim oğullarına Müslüman olmayı vasiyet etti. Hazret-i Yâkûb da oğullarına aynı şeyi vasiyet etmişti."

Sa'lebî'nin, Fudayl b. İyâd'dan bildirdiğine göre, âyette geçen "...ancak O'na teslim olmuş olarak can verin'" sözünden, Allah hakkında hüsnüzanda bulunarak ölmek kastedilmiştir.

İbn Sa'd Kelbî'nin şöyle dediğini bildirir:

“Hazret-i İbrâhim'in çocukları şunlardır: İsmâil, en büyük oğludur ve annesi Hacer'dir. Hâcer Kıptî'dir. İshâk'ın, annesi Sâre'dir. Meden, Medyen, Yekşân, Zimrân, Eşbak, Şûh, bunların annesi Âribe Araplardan olan Kantûrâ'dır. Yekşân, mekke'ye doğru gitmiş, Medyen, Medyen'de ikamet etmiş ve buraya kendisinin adı verilmiştir. Diğerleri başka memleketlere gitmişler ve Hazret-i İbrâhim'e:

“Ey babamız! İsmâil ve İshâk'ı yanında bıraktın, bizim ise gurbette yalnız kalmamızı emrettin" dediler. Hazret-i İbrâhim:

“Bana öyle emredildi" dedi ve onlara Allah'ın isimlerinden bazılarını öğretti. Çocukları, bu isimlerle Allah'tan yardım isterlerdi.