132

Allah'a ve Peygamber'e itâat edin ki, merhamet olunasınız.

"Vesariu ilâ mağfiretin min Rabbiküm": Kurraların hepsi vav ile "vesariu” okudular, ancak Nâfi ile İbn Âmir müstesnadır ki, onlar vavı zikretmediler.

Ebû Ali: Medine ve Şam Mushaflarında da böyle vav iledir, demiştir. Kim vavla okursa "vesariu” kavlini "ve etiu” kavline atfeder; kim de vavsız okursa, ikinci cümleyi birinci ile ilişkilendirir ve vava ihtiyaç duymaz. Âyetin manası: Mağfireti gerektiren şeye koşun, demektir.

Mağfireti gerektiren şeyler hususunda da on görüş vardır:

Birincisi: O, ihlastır, bunu Osman b. Affan radıyallahu anh, demiştir.

İkincisi: Farzlan eda etmektir, bunu da Ali b. Ebû Talib radıyallahu anh, demiştir.

Üçüncüsü: İslâm'dır, bunu da İbn Abbâs, demiştir.

Dördüncüsü: Cemaatle namazın ilk tekbiridir, bunu da Enes b. Malik, demiştir.

Beşincisi: Taattir, bunu da Said b. Cübeyr, demiştir.

Altıncısı: Tevbedir, bunu da İkrime, demiştir.

Yedincisi: Hicrettir, bunu da Ebû’l - Âliyye, demiştir.

Sekizincisi: Cihattır, bunu da Dahhâk, demiştir.

Dokuzuncusu: Beş vakit namazdır, bunu da Yeman, demiştir.

Onuncusu: İyi amellerdir, bunu da Mukâtil, demiştir.