2

Mü’minler ancak o kimselerdir ki, Allah zikredildiği zaman kalpleri ürperir. Onlara O’nun âyetleri okunduğu zaman imanlarını artırır ve onlar, Rablerine güvenirler.

"Mü’minler o kimselerdir ki, Allah zikredildiği zaman":

Zeccâc şöyle demiştir: Azameti, kudreti ve asileri korkuttuğu şeyleri zikredildiği zaman kalpleri korkar. Şair de şöyle demiştir:

Hayatına ant içerim ki, bilmiyor ve korkuyorum;

Ölüm ikimizden hangimize daha önce gelecek diye (leevcelü).

Vecile yevcelü ve yacelü ve yeycelü ve yiycelü denir, bu dört lügati Sibeveyh nakletmiştir; en iyisi yevcelü’dür.

Süddi de şöyle demiştir: Vecil: Günah işlemeye niyet edip de Allah’ı hatırlayarak ondan elini çeken kimsedir.

"Onlara O’nun âyetleri okunduğu zaman": Yani Kur’ân okunduğu zaman demektir.

"îmanlarını artırır":

Bunda da üç görüş vardır:

Birincisi: Tasdikleri artar, bunu da İbn Abbâs, demiştir.

Mana da şöyledir: Onlara Allah’tan bir şey geldikçe ona iman ederler; âyetlerin artmasıyla da imanları artar.

İkincisi: Yakînleri (kesin inançları) artar, bunu da Dahhâk, demiştir.

Üçüncüsü: Allah korkuları artar, bunu da Rebi’ b. Enes, demiştir. Tevekkül’ün manasını da Al-i İmran, âyet: 122’de anlatmış bulunuyoruz.