22Melekleri görecekleri gün, o gün günahkarlar için müjde yoktur. "Yasaklanmıştır, yasak!” derler. "Melekleri görecekleri gün (yevme yerevnel melaikete)": Bunda da - iki görüş vardır: Birincisi: Ölüm anında. İkincisi: Kıyamet gününde. Zeccâc şöyle demiştir: Yevme’nin mensûb olması şu manaya göredir: Lâ Büşra lilmücrimine yevme yerevnel melaikete (günahkarlara melekleri gördükleri gün müjde yoktur). "Yevmeizin” ise "yevme yerevnel melaikete"yi tekit etmektedir, Mana da şöyledir: Onlar o gün müjdeden men edilirler. "Yevme"nin şu mana ile mensûb olması da câizdir: Üzkür yevme yerevnel melaikete (melekleri görecekleri gün zikret). Sonra da haber verip: "Müjde yoktur” dedi. Günahkarlardan murat edilen de: Kâfirlerdir. "Ve yekulune hicren mahcura": Katâde, Dahhâk ve Muaz el - Kari ha’nın zammesiyle "hücren” okumuşlardır. Zeccâc şöyle demiştir: Hucrun aslı lügatte: Engellediğin yani ulaşılmasına mani olduğun şeydir. Kadı’nın yetimlere kısıtlama getirmesi de bundandır. Bu sözü söyleyenler hakkında da iki görüş vardır: Birincisi: Melekler kâfirlere: Hicren mahcura derler ki, haram ve yasaktır, demektir. Onlara haram edilen şey hakkında da iki görüş vardır: Birincisi: Müjdedir, Mana da şöyledir: Onlara müjde olması haramdır. Bunu da Dahhâk, Ferrâ’, İbn Kuteybe ve Zeccâc, demişlerdir. İkincisi: Cennete girmeniz haramdır, bunu da Mücâhid, demiştir. İkincisi: Bu, müşriklerin azabı gördükleri zaman dedikleri bir sözdür, manası da: Meleklerden sığınmaktır. Bu da Mücâhid’ten rivayet edilmiştir. İbn Fâris şöyle demiştir: Hicren: Bana eziyet etmek sana haramdır, demektir. Müşrikler kıyamet gününde melekleri gördükleri zaman: Hicren mahcura, derler; bunun dünyada olduğu gibi onlara fayda sağlayacağını zannederler. |
﴾ 22 ﴿