22

Melekleri görecekleri gün, o gün günahkarlar için müjde yoktur.

"Yasaklanmıştır, yasak!” derler.

"Melekleri görecekleri gün (yevme yerevnel melaikete)":

Bunda da - iki görüş vardır:

Birincisi: Ölüm anında.

İkincisi: Kıyamet gününde.

Zeccâc şöyle demiştir: Yevme’nin mensûb olması şu manaya göredir: Lâ Büşra lilmücrimine yevme yerevnel melaikete (günahkarlara melekleri gördükleri gün müjde yoktur).

"Yevmeizin” ise

"yevme yerevnel melaikete"yi tekit etmektedir,

Mana da şöyledir: Onlar o gün müjdeden men edilirler.

"Yevme"nin şu mana ile mensûb olması da câizdir: Üzkür yevme yerevnel melaikete (melekleri görecekleri gün zikret). Sonra da haber verip:

"Müjde yoktur” dedi. Günahkarlardan murat edilen de: Kâfirlerdir.

"Ve yekulune hicren mahcura":

Katâde, Dahhâk ve Muaz el - Kari ha’nın zammesiyle

"hücren” okumuşlardır.

Zeccâc şöyle demiştir: Hucrun aslı lügatte: Engellediğin yani ulaşılmasına mani olduğun şeydir. Kadı’nın yetimlere kısıtlama getirmesi de bundandır.

Bu sözü söyleyenler hakkında da iki görüş vardır:

Birincisi: Melekler kâfirlere: Hicren mahcura derler ki, haram ve yasaktır, demektir.

Onlara haram edilen şey hakkında da iki görüş vardır:

Birincisi: Müjdedir,

Mana da şöyledir: Onlara müjde olması haramdır. Bunu da Dahhâk, Ferrâ’, İbn Kuteybe ve Zeccâc, demişlerdir.

İkincisi: Cennete girmeniz haramdır, bunu da Mücâhid, demiştir.

İkincisi: Bu, müşriklerin azabı gördükleri zaman dedikleri bir sözdür, manası da: Meleklerden sığınmaktır. Bu da Mücâhid’ten rivayet edilmiştir.

İbn Fâris şöyle demiştir: Hicren: Bana eziyet etmek sana haramdır, demektir. Müşrikler kıyamet gününde melekleri gördükleri zaman: Hicren mahcura, derler; bunun dünyada olduğu gibi onlara fayda sağlayacağını zannederler.