9

İnsana nezdimizden bir rahmet tattırıp da sonra bunu kendisinden alıversek, muhakkak o ümidini kesmiş bir nankör olur.

Yüce Allah'ın:

"İnsana nezdimizden bir rahmet tattırıp da" âyetindeki

"İnsan" bütün kâfirler hakkında kullanılan yaygın bir cins isimdir. Burada

"insan" ile Velid b. Muğire'nin kastedildiği ve âyetin onun hakkında indiği de söylenmiştir, Âyetin Mahzumlu Abdullah b. Ebi Ümeyye hakkında indiği de söylenmiştir.

"Rahmet" nimet demektir.

"Sonra bunu kendisinden alıversek" onu vermiş olduğumuz bu nimetten mahrum ediversek

"muhakkak o" rahmetten yana

“ümidini kesmiş" nimetleri de inkâr eden

"bir nankör olur." Bu şekildeki açıklamayı İbnu'l-Arabî yapmıştır.

en-Nehhâs der ki:

"Ümidini kesmiş" ifadesi, "Ümit kesti, keser"den gelmektedir. Sîbeveyh ise bu fiilin; şeklinde, babından olduğunu nakletmektedir ki "sanır, nimet gördü-görür, ümit kesti-keser" fiilleri de bu türdendir. Kimisi de "Ümit kesü-keser" şeklindeki kullanımın Arap dilinde binmediğini; bu vezinde yalnızca bu dört fiilin salim harflerden meydana gelip vezninde kullanıldığını söylemişlerdir. Ayrıca bunların birisi de Inilaflıdır ki o da; ile şeklinde mübalağa İçin ve çokluk ifade etmek üzere; "Çok böbürlenen" gibidir.